Η μουσική της ντίσκο δεν θα έφτανε ποτέ στο απόγειο της δημοτικότητάς της χωρίς την παρουσία του μεγάλου χορευτικού κινήματος που έκανε δημοφιλές αυτό το είδος μουσικής σε όλο τον κόσμο. Αρχικά σχηματίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 ως αντίδραση στη δημοτικότητα της ροκ μουσικής και στο στιγματισμό εναλλακτικών στυλ μουσικής που προτιμούσαν οι νέοι.
Πώς ξεκίνησε η Disco μουσική
Ενσωματώνοντας τα στοιχεία της funk, soul, pop και salsa, η disco μουσική και οι χοροί ανέβηκαν γρήγορα στη δημοτικότητα στη Βόρεια Αμερική, φτάνοντας στο αποκορύφωμα της ισχύος στα μέσα της δεκαετίας του 1970 έως και τις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν οι χοροί ντίσκο σε ντισκοτέκ αντιπροσώπευαν μερικές από τις πιο περιζήτητες μορφές ψυχαγωγίας από νέους και νέες από πολλά διαφορετικά υπόβαθρα.
Τροφοδοτείται από τις μουσικές επιτυχίες των ντίσκο ερμηνευτών όπως οι Donna Summer, Boney M, the Bee Gees, The Trampps, Sylvester, Chic και Gloria Gaynor, και την ξαφνική άνοδο της δημοτικότητας αρκετών ταινιών του Χόλιγουντ με ντίσκο (κυρίως το “Saturday Night Fever” του 1977 και το “Δόξα τω Θεώ είναι Παρασκευή” του 1978), ο χορός ντίσκο εξελίχθηκε σε μια δημοφιλή μορφή χορού που εφαρμόζεται ακόμα και σήμερα.
Είναι εύκολα αναγνωρίσιμος ήχος (με στοιχεία όπως όγδοη και 16η νότα, ρυθμός “τέσσερα στο πάτωμα”, μοτίβο hi-hat και συγχρονισμένη ηλεκτρική μπάσα) κατάφερε να αιχμαλωτίσει τη φαντασία πολλών μουσικών καλλιτεχνών, παρέχοντας έμπνευση για νέα δημοφιλή ντίσκο τραγούδια πολλές δεκαετίες μετά την κορύφωση της δημοτικότητάς τους. Αυτές οι νέες μουσικές επιτυχίες και τα συναφή υπο-είδη (Euro disco, space disco, nu-disco…) και fusion είδη (dance-punk και disco house) επέτρεψαν στον χορό της ντίσκο να επιβιώσει και να εξασκηθεί ακόμη και σήμερα.
Χορός Disco
Η προέλευση του χορού ντίσκο μπορεί να εντοπιστεί για πρώτη φορά στη δημιουργία συγκεκριμένων νυχτερινών κέντρων – ντισκοτέκ. Δημιουργήθηκαν αρχικά μετά τις αρχές της δεκαετίας του 1940 στο κατεχόμενο από τους Ναζί Παρίσι, όπου τα νυχτερινά κέντρα τους, φιλοξενούσαν ραδιοφωνικούς παρουσιαστές που συχνά αποκαλούνταν «δίσκοι τζόκεϊ» (ή εν συντομία DJs). Έπαιζαν δίσκους τζαζ την εποχή που οι νόμοι των Ναζί εμπόδισαν την έκθεση των ζωντανών μουσικών. Όσο περνούσαν τα χρόνια, όλο και περισσότεροι χώροι μουσικής υιοθετούσαν τη μορφή αυτών των γαλλικών νυχτερινών κέντρων.
Μέχρι το 1960 εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έγιναν πολύ δημοφιλείς στους λάτρεις της μουσικής των τζαζ, φανκ, σόουλ και άλλων εναλλακτικών μουσικών και χορευτικών ειδών, με τον όρο ντισκοτέκ και ντίσκο να αναφέρεται επίσης στη μορφή ενός κοντού γυναικείου φορέματος, τα οποία τα φορούσαν σε αυτά τα νυχτερινά κέντρα. Μέχρι το έτος 1964, ο όρος νυχτερινές λέσχες Disco είχε χρησιμοποιηθεί για πρώτη φορά δημόσια από το περιοδικό Playboy.
Στα μεγάλα πατώματα χορού, οι χορευτές μπορούσαν να απολαύσουν ντίσκο μόνοι τους, σε ένα ζευγάρι ή μερικές φορές να απολαύσουν οργανωμένη μουσική συμμετέχοντας στη γραμμή “Bus Stop”.
Ο πρώιμος χορός ντίσκο σχηματίστηκε μεταξύ 1966 και 1974 στις ντισκοτέκ στη Φιλαδέλφεια (που έγινε γνωστή ως στυλ μουσικού χορού “Philadelphia Sound” και Νέα Υόρκη (κυρίως στα ιδιωτικά πάρτι του διάσημου νυχτερινού κέντρου The Loft). Αυτές οι πρώτες ιστορίες επιτυχίας η soul μουσική αναπαράχθηκε γρήγορα στις ΗΠΑ, με πολλούς μουσικούς από τις αρχές έως τα μέσα της δεκαετίας του 1970 να αρχίζουν να ενσωματώνουν πολλά στοιχεία ντίσκο στη δουλειά τους (The Supremes, Jerry Buttler, Jackson 5, Stevie Wonder, The O’Jays και άλλοι).
Από το 1971, η μουσική της ντίσκο είχε κατακτήσει όχι μόνο τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς, αλλά και την τηλεόραση, κυρίως στην ποικιλία μουσικής/χορού Soul Train και αργότερα σε άλλες. Μεταξύ 1974 και 1977, η μουσική της ντίσκο έγινε αποδεκτή από το κοινό και πολλές επιτυχίες χορευτικής μουσικής άρχισαν να φτάνουν στην πρώτη θέση στη λίστα του Billboard Hot 100. Οι πιο αξιόλογοι καλλιτέχνες εκείνης της περιόδου που έφτασαν στο Νο1 ήταν οι The Hues Corporation, Carl Douglas, Gloria Gaynor, The Jackson 5, Donna Summer και The Bee Gees.
Μεταξύ 1977 και 1979 η μουσική και ο χορός της ντίσκο έγιναν πραγματικά αποδεκτές στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Τροφοδοτήθηκαν από τις τεράστιες επιτυχίες αρκετών καλλιτεχνών και την ταινία Saturday Night Fever, η οποία οδήγησε το κοινό στους κινηματογράφους. Ακόμη, έκανε αρκετούς καλλιτέχνες της ροκ μουσικής να τη συμπεριλάβουν στο ρεπερτόριό τους. Μετά την παρακμή της ντίσκο μουσικής στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο χορός ντίσκο κατάφερε να επιβιώσει στα σύγχρονα χρόνια από ασκούμενους όχι μόνο των θαυμαστών του ρετρό, αλλά και λάτρεις της αερόβιας γυμναστικής, θεματικών πάρτι και χορευτών σε νυχτερινά κέντρα με ρετρό θέμα.
Add Comment