Η πιο γνωστή και εμβληματική ιαπωνική παράσταση είναι ο χορός Kabuki. Με την πάροδο των αιώνων, ο χορός συνδύασε το σεβασμό για την παράδοση με καινοτομίες από τη σημερινή εποχή, προκειμένου να διατηρηθεί ζωντανός και δημοφιλής. Τα τρία ιδεογράμματα που σχηματίζουν τη λέξη “Kabuki” αντιπροσωπεύουν το “τραγούδι”, “χορό” και “δεξιότητα”, αν και θα ήταν λάθος να υποθέσουμε ότι οι όροι εννοούνται κυριολεκτικά. Στην πραγματικότητα, η λέξη είναι επίσης λίγο λογοπαίγνιο, που σχετίζεται με την ιδέα του «παράξενου» ή της «πρωτοπορίας», που είναι σίγουρα μια ακριβής περιγραφή της ιστορίας του χορού Kabuki.
River-Bottom ερμηνευτές
Οι πρώτοι εκτελεστές Kabuki ήταν παράνομοι. Ο Tokugawa shogunate, που ήταν στην εξουσία τον δέκατο έβδομο αιώνα, είχε απαγορεύσει τους δημοφιλείς ερμηνευτές λόγω των υποτιθέμενων ανήθικων επιρροών τους στον πληθυσμό. Ωστόσο, δεδομένου ότι οι κοίτες των ποταμών δεν ήταν τεχνικά υπό την εξουσία του σογκούν, κατά τη διάρκεια της ξηρής περιόδου οι ερμηνευτές έστηναν εκεί τα θέατρα τους και παρήγαγαν περίτεχνα και διασκεδαστικά έργα. Η πρώτη ερμηνεύτρια που πρωτοστάτησε σε αυτόν τον συνδυασμό χορού και υποκριτικής ήταν η Okuni, μια εταίρα, και καθώς γινόταν όλο και πιο δημοφιλής, άρχισαν να δημιουργούνται κι άλλοι θίασοι.
Τα έργα Kabuki άρχισαν να εξαπλώνονται από τον πυθμένα του ποταμού στις συνοικίες με τα κόκκινα φανάρια (ukiyo), με τις ηθοποιούς να παίζουν ρητά ερωτικά και φαιδρά έργα, που προκάλεσαν την αυστηρή κριτική από την κυβέρνηση. Σε μια προσπάθεια πάταξης της πορνείας, ψηφίστηκαν νόμοι που απαγόρευαν σε όλες τις γυναίκες να χορεύουν Kabuki και τελικά ο νόμος επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει και νεαρούς άντρες. Μέχρι το 1673 όλος ο χορός Kabuki ερμηνευόταν από yaro-Kabuki ή ενήλικες άντρες ερμηνευτές. Αυτή η παράδοση θα συνεχιστεί μέχρι και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στολές χορού Kabuki
Τα πάντα για το Kabuki είναι στυλιζαρισμένα και σημαντικά. Κάθε πτυχή, κάθε χαρακτήρας στη σκηνή είναι προσεκτικά σχεδιασμένη για να μεταφέρει κάποιο νόημα. Ενώ τα κοστούμια και το μακιγιάζ αποτελούν μεγάλο μέρος του συνόλου, η κίνηση είναι αυτό που ξεχωρίζει αυτή τη δραματική φόρμα από άλλες.
Σε διαφορετικούς τύπους χαρακτήρων εκχωρούνται διαφορετικοί τρόποι κίνησης. Για παράδειγμα, οι χαρακτήρες Doki, που συνήθως απεικονίζονται ως μοναχοί, είναι γεμάτοι ζωντάνια και χαρά. Οι ήρωες αποτελούν την επιτομή της ιδέας της ρεγκότα, μιας έντονης αντρικής αλαζονείας και αυτοπεποίθησης που υποδηλώνεται από μακρινούς, χαμηλούς βηματισμούς στη σκηνή. Οι onnegata (γυναικείοι χαρακτήρες) κάνουν ένα πολύ μικρό, ρευστό βάδισμα όταν περπατούν, σχεδόν από τη φτέρνα μέχρι τα δάχτυλα. Λόγω του τρόπου που στήνουν τα έργα Kabuki, οι ερμηνευτές έπρεπε να χορέψουν όχι μόνο στη σκηνή, αλλά και σε ένα μακρύ διάδρομο που εκτεινόταν στο κοινό. Πολλά χορευτικά σόλο παίζονταν σε αυτό το hanamichi, και συχνά ήταν ο τρόπος με τον οποίο οι χαρακτήρες ενός δράματος συστηνόταν. Οποιοσδήποτε από αυτούς τους ηθοποιούς θα περνούσε χρόνια για να τελειοποιήσει ακριβώς τον τρόπο που περπατά ο χαρακτήρας του, και αυτή ήταν μόνο η αρχή της χορογραφίας.
Το Mie
Μια άλλη σημαντική πτυχή του χορού Kabuki είναι η κίνηση που ονομάζεται mie (προφέρεται mee-yay), η οποία εξυπηρετεί τον ίδιο σκοπό με ένα κοντινό πλάνο ή ένα εφέ αργής κίνησης στις ταινίες. Όταν ένας ηθοποιός Kabuki ερμηνεύει ένα mie, η δράση γύρω του παγώνει, συχνά σε ταμπλό, που τονίζουν ένα συγκεκριμένο μέρος της σκηνής. Ενώ το mie είναι διαφορετικό για τους διαφορετικούς τύπους χαρακτήρων, τόσο οι αρσενικοί όσο και οι γυναικείοι χαρακτήρες, το χρησιμοποιούν ως έμφαση κατά τη διάρκεια μιας παράστασης. Άλλα μέρη της παράδοσης Kabuki, όπως το μακιγιάζ κουμαντόρι, βοηθούν να τονιστούν οι εκφράσεις του προσώπου, οι οποίες είναι επίσης χορογραφημένες με ακρίβεια.
Add Comment