Ο χορός των Ρώσων δηλώνεται με το αρχαίο ρητό “Για τη χώρα της Μοραβίας”, το οποίο μιλά για σχεδίες σε λίμνες όπου οι νέοι Ρώσοι τις χρησιμοποιούσαν για κοινωνικές συγκεντρώσεις. Αυτό μας μαρτυρούν και οι εικόνες από χορευτές να περνούν καλά τραγουδώντας και χορεύοντας σε κύκλο (χορεύοντας “Khorovods”). Ωστόσο, η πρώτη επίσημη καταγραφή ρωσικού χορού ήταν το έτος 907, όταν ο μεγάλος Ρώσος πρίγκιπας Όλεγκ (Vechshiy Oleg) γιόρτασε τη νίκη του επί των Ελλήνων στο Κίεβο (πρωτεύουσα της Ουκρανίας στις μέρες μας). Κατά τη διάρκεια του εορταστικού δείπνου 16 άντρες χορευτές ντυμένοι ως αρκούδες και τέσσερις αρκούδες ντυμένοι ως Ρώσοι χορευτές εμφανίστηκαν για τους καλεσμένους.
Όταν ο Μεγάλος Πρίγκιπας του Κιέβου, Σβιατόπολκ Β I Ιζιασλάβιτς, πέθανε το έτος 1113, επικράτησε μεγάλο χάος, το οποίο ξεκίνησε με λεηλασίες, βίαιες, ταραχές και σφαγές. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Πέτρο Πρεσυάντκα δεν πήγε με τους απατεώνες να λεηλατήσουν καταστήματα και σπίτια. Συνήθως ο Πρεσυάντκα περνούσε όλη μέρα δουλεύοντας σκληρά, συχνά σε στάση οκλαδόν με βαριές πέτρες και όργανα στα δυνατά σκληραγωγημένα χέρια του. Επίσης κάθε βράδυ μετά τη δουλειά περπατούσε στο Khreschatyk (Μπρόντγουεϊ του Κιέβου). Αφού έπινε μερικά κρασιά και Kalatch (bagels), άρχισε να πηδάει προς τα πάνω προσπαθώντας να απελευθερώσει την ένταση στα κουρασμένα πόδια του. Τον περίεργος χορό του είδε ο Rus Vlaidmir Monomakh, ο οποίος εκείνη την εποχή κλήθηκε στο Κίεβο για να σταματήσει το χάος. Αφού είδε τις αλματώδεις κινήσεις του Preesyadka, οι χορευτικές κινήσεις πήραν το όνομά του. Πολλά χρόνια αργότερα, το “Preesyadka-dance” (κάμψη γόνατος) έχει γίνει πολύ της μόδας σε μια ακμάζουσα πόλη του Κιέβου και μια από τις πιο διάσημες κινήσεις του ρωσικού χορού.
Κόλπα και κινήσεις του ρωσικού λαϊκού χορού
Είναι συνηθισμένο στον Δυτικό Κόσμο να θεωρούμε ότι τα άλματα και οι μιμήσεις του παραδοσιακού ρωσικού χορού είναι αποτέλεσμα του κρύου καιρού της Ρωσίας και ότι ο χορός χρησιμοποιείται για να ζεσταθούν. Ωστόσο, οι περισσότερες ρωσικές διακοπές έρχονται το φθινόπωρο και το χειμώνα μετά το τέλος της αγροτικής εργασίας και η διασκέδαση ξεκινούσε με προσευχή, ακολουθούμενη από μεγάλη ποσότητα φαγητού και ποτού, τραγούδι και χορό και στη συνέχεια τελείωναν μερικές φορές με αγώνας γροθιάς που ονομάζεται “τοίχος ενάντια στον τοίχο” (stenka na stenku). Σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς, ο ακραίος χορός σε κρύο καιρό ήταν η βέλτιστη περίπτωση συνεχούς διασκέδασης σε εξωτερικό χώρο.
Ο ρωσικός λαϊκός χορός τότε και τώρα
Αφού τελείωσε ο Ρωσικός Εμφύλιος Πόλεμος (1917-1922), η κυβέρνηση της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, υπό την ηγεσία του Ιγκόρ Μοϊσέγιεφ, οργάνωσε το πρώτο χρηματοδοτούμενο σύνολο των Ρώσων λαϊκών χορευτών το 1937. Ο Μοισέγιεφ έθεσε τα θεμέλια του κλασικού χορού για τον αυτοσχεδιασμό και τη χαρά της λαογραφίας. Αυτή η ιδέα ήταν επιτυχής, αφού η Δύση την αγάπησε και, σήμερα, είναι φανταστικά δημοφιλές είδος χορού. Οι παραστάσεις, τα κόλπα και οι ιδέες αυτής του χορού χρησιμοποιούνται από όλους σχεδόν τους χορογράφους στον κόσμο.
Χορός Καλίνκα
Το Kalinka (Калинка) προήλθε ως ένα ρωσικό τραγούδι που γράφτηκε το 1860 από τον συνθέτη και λαογράφο Ivan Laringov. Το τραγούδι είχε απλούς στίχους και γρήγορο ρυθμό. Ως εκ τούτου, σύντομα έγινε δημοφιλής μαζί με τον χορό του Preesyadka. Από τότε, ο χορός του Preeyadka έγινε γνωστός ως Kalinka.
Όπως κάθε άλλος παραδοσιακός χορός, η Kalinka δείχνει τις ρωσικές πολιτιστικές αξίες μέσα από τις γρήγορες και ευκίνητες κινήσεις, τους αισιόδοξους ρυθμούς και τα όμορφα κοστούμια, ειδικά για γυναίκες. Αν και η Kalinka δεν ασκείται από τους Ρώσους στην καθημερινή ζωή, έγινε διάσημη σε εθνικό και διεθνές επίπεδο ως εικόνα του ρωσικού χορού. Ο ρωσικός λαϊκός χορός έχει επίσης κερδίσει δημοτικότητα στις ΗΠΑ, αφού το τηλεοπτικό πρόγραμμα So You Think You Can Dance συμπεριέλαβε έναν από τους παραδοσιακούς χορούς στο πρόγραμμα το 2008.
Add Comment