Αρχιτεκτονική & Διακόσμηση Σπιτιού

Από ένα αναγκαίο κακό στην πολυτέλεια: Η ιστορία των λουτρών στη σύγχρονη κοινωνία

μπάνιο
μπάνιο

Τα μπάνια που έχουμε συνήθως στα σπίτια μας είναι κληρονομιά του ευρωπαϊκού αποικισμού σε όλο τον κόσμο. Η σημερινή του μορφή, ωστόσο, χρονολογείται από χιλιετίες και δεν θα ήταν δυνατή χωρίς επενδύσεις και την εξέλιξη της βασικής υγιεινής.

Η υγεία ενός πληθυσμού σχετίζεται άμεσα με το φυσικό περιβάλλον που κατοικεί, όπως αναφέρει ο Ιπποκράτης στο κείμενό του «Άρης, νερά και τόποι», που γράφτηκε τον 5ο αιώνα π.Χ., στο οποίο ο Έλληνας στοχαστής γνωστός ως «πατέρας της ιατρικής». , αναφέρει ότι για τη σωστή διερεύνηση της υγείας και της αιτίας της ασθένειας είναι απαραίτητο να παρατηρηθεί και να κατανοηθεί το κατοικημένο περιβάλλον από τις εποχές, τον άνεμο, το νερό, τη γεωγραφική του θέση, τη γη και το τοπίο αλλά και τις συνήθειες των ανθρώπων που ζουν εκεί. Κάθε πολιτισμός έχει αναπτύξει έναν τρόπο να αντιμετωπίζει αυτό που καταλαβαίνουμε ως υγιεινή σήμερα, ανάλογα με την εποχή του και επίσης με το γεωγραφικό, πολιτιστικό, πολιτικό και οικονομικό του πλαίσιο.

Οι πρώτοι καταγεγραμμένοι πολιτισμοί είναι γνωστοί ως “υδραυλικοί πολιτισμοί”, όπως η Αίγυπτος και η Μεσοποταμία. Αυτοί, όπως η Κίνα και η κοιλάδα του Ινδού, αναπτύχθηκαν κατά μήκος λεκανών απορροής και κοντά σε μεγάλα ποτάμια. Αυτή η εγγύτητα και η γνώση σχετικά με τον τρόπο χειραγώγησης των πόρων της γης, ιδιαίτερα του νερού των ποταμών, ήταν θεμελιώδης για την ανάπτυξή της. Στην Αίγυπτο, για παράδειγμα, ο έλεγχος της συχνότητας του ποταμού Νείλου επέτρεψε ένα σύστημα άρδευσης και την κατασκευή αναχωμάτων και αγωγών νερού που τροφοδοτούσαν το παλάτι. Στην Αρχαία Βαβυλώνα υπάρχουν καταγραφές για δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης από το 3.000 περίπου π.Χ. Αργότερα, ο Ρωμαϊκός Πολιτισμός ανέπτυξε συστήματα αποχέτευσης και παροχής που κατέστησαν δυνατή την ανάπτυξη της αυτοκρατορίας του. Η Cloaca Máxima και τα Υδραγωγεία, μαζί με μια σειρά από τουαλέτες και δημόσια λουτρά, ήταν απαραίτητα για τον ρωμαϊκό πολιτισμό.

Μπάνιο
Μπάνιο

Η πρακτική των δημόσιων λουτρών ήταν κοινή σε πολλούς πολιτισμούς, όπως οι Έλληνες, οι Πέρσες, οι Αιγύπτιοι, οι Βυζαντινοί, οι Άραβες και οι Τούρκοι, αλλά ήταν οι Ρωμαίοι που εκλαϊκεύτηκαν τη χρήση του. Για αυτούς τόσο τα λουτρά όσο και τα αποχωρητήρια ήταν χώροι κοινωνικοποίησης. Το μπάνιο ήταν κοινόχρηστο και δεν υπήρχε απαραίτητα διαφοροποίηση φύλου. Όλοι κάθονταν δίπλα δίπλα σε ένα κοινόχρηστο αποχωρητήριο. Εκεί, οι άνθρωποι ανακουφίζονταν ενώ αλληλεπιδρούσαν, συζητούσαν διάφορα θέματα και μάλιστα έκαναν συμπόσια. Τα απορρίμματα του αποχωρητηρίου συλλέχθηκαν και μεταφέρθηκαν στο Cloaca Maxima. Παράλληλα με αυτό το σύστημα, μεγάλα υδραγωγεία συνέλεγαν το νερό από τα ποτάμια και το μετέφεραν στα αστικά κέντρα, τροφοδοτώντας τις πόλεις με καθαρό νερό.

Κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας υπήρχε η αντίληψη ότι η υγιεινή ήταν συλλογική ευθύνη και ως εκ τούτου αυτά τα σπουδαία έργα καθοδηγούνταν από την κυβέρνηση. Από την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την άνοδο του χριστιανικού ηθικισμού και του φεουδαρχικού συστήματος, αυτή η αντίληψη άλλαξε και οι συνθήκες υγιεινής υποχώρησαν. Τα δημόσια λουτρά και οι τουαλέτες απαγορεύτηκαν επειδή θεωρούνταν ανήθικα, γεγονός που επηρέαζε τη σχέση των ανθρώπων με την υγιεινή, η οποία από βασική και συλλογική ανάγκη μετατράπηκε σε μια σχεδόν αμαρτωλή ατομική πρακτική. Έτσι, χωρίς τις συλλογικές υποδομές, η υγιεινή προσαρμόστηκε στις συνθήκες της εποχής. Κατά τον Μεσαίωνα και μέρος της Σύγχρονης Εποχής, δεν υπήρχε κατασκευή δικτύων αποχέτευσης ή ύδρευσης ενώ οι πρακτικές υγιεινής εξατομικεύτηκαν και προσαρμόστηκαν.

Από εκεί αρχίζουν να εμφανίζονται τα μπάνια όπως τα ξέρουμε σήμερα. Στα ευγενέστερα σπίτια δημιουργήθηκαν δωμάτια για συγκεκριμένη χρήση, που περιείχαν, αρχικά, μόνο ένα αποχωρητήριο, ενώ ο φτωχότερος πληθυσμός, γενικά, ανακουφιζόταν σε θαλαμοπότες. Δεν υπήρχε δίκτυο αποχέτευσης ή ύδρευσης και τα απορρίμματα πετάχτηκαν σε κοντινά ποτάμια, σε άδεια γη ή στον ίδιο τον δρόμο, γεγονός που ευνοούσε την εξάπλωση πολλών ασθενειών. Αυτή η κατάσταση παρέμεινε για αιώνες, με περιστασιακές εφευρέσεις να χρησιμεύουν ως βοήθημα για την προσωπική υγιεινή και να διαμορφώνουν τον εξοπλισμό που χρησιμοποιούμε σήμερα.

Μπάνιο
Μπάνιο

Το αποχωρητήριο, για παράδειγμα, βελτιώθηκε μέχρι τον 18ο αιώνα, όταν εμφανίστηκε η τουαλέτα με καζανάκι στην Αγγλία, ενώ ο μπιντέ, που ήταν επίσης προσαρμογή του αποχωρητηρίου, εμφανίστηκε στη Γαλλία τον ίδιο αιώνα για τον καθαρισμό των οικείων σημείων. Το ντους, από την άλλη, έχει ρεκόρ από τον αιγυπτιακό πολιτισμό, αλλά η εφεύρεσή του όπως το ξέρουμε σήμερα χρονολογείται επίσης στον 18ο αιώνα. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, η τεχνολογία έχει εξελιχθεί και μαζί με αυτήν, η κουλτούρα της προσωπικής υγιεινής έχει επίσης ξαναχτιστεί και επαναπροσδιοριστεί. Τα μπάνια με τη σημερινή τους διαμόρφωση χρειάστηκαν περίπου πέντε αιώνες για να γίνουν δημοφιλή, και έγιναν κοινά και προσβάσιμα μόλις τον εικοστό αιώνα.

Αυτή η ανάπτυξη δεν θα ήταν δυνατή εάν δεν υπήρχε επίσης η ανάπτυξη κοινών δικτύων και συστημάτων αποχέτευσης και παροχής στις πόλεις. Το πρώτο αναγνωρισμένο σύστημα υγιεινής εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, μετά την επιδημία χολέρας. Ταυτόχρονα, η ανάπτυξη εξοπλισμού για αυτά τα ντους προχώρησε επίσης σύμφωνα με την εξέλιξη των δικτύων. Ο εξοπλισμός υγιεινής που χρησιμοποιούμε σήμερα γίνεται εφικτός κυρίως από το αποχετευτικό σύστημα και τη συλλογική τροφοδοσία αλλά και από το νερό με σωλήνες.

Από τότε, η τεχνολογία συνέχισε να εξελίσσεται και να φέρνει καινοτομίες, αλλά ένα ερώτημα που παραμένει είναι το μπάνιο ως είδος πολυτελείας. Από τη μία πλευρά, τα είδη και τα φινιρίσματα έχουν αποκτήσει ευγενή υλικά και υψηλή τεχνολογία για να μεταμορφώσουν την εμπειρία σας σε κάτι πολυτελές. Από την άλλη πλευρά, εξακολουθεί να υπάρχει ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού που δεν έχει πρόσβαση σε τουαλέτες και βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής σε τακτική βάση, κατάσταση που έχει επιδεινωθεί μετά την πανδημία Covid-19. Αυτό αντανακλά την άνιση ανάπτυξη σε όλο τον κόσμο, η οποία καταλήγει να περιθωριοποιεί ολόκληρους πληθυσμούς. Όπως και στην αρχαιότητα, είναι απαραίτητο να σκεφτόμαστε την υγιεινή ως συλλογικό μέτρο δημόσιας υγείας και ως τρόπο καταπολέμησης των ανισοτήτων στην κοινωνία.

About the author

Κωνσταντίνος Ιορδανίδης

Add Comment

Click here to post a comment


The reCAPTCHA verification period has expired. Please reload the page.