Το φαγητό δεν είναι μόνο απαραίτητο για την επιβίωση του ανθρώπου. Είναι εξίσου σημαντικό ως πολιτιστικό στοιχείο, ως τρόπος ένωσης και αλληλεπίδρασης των ανθρώπων μεταξύ τους. Το φαγητό αποτελεί μία απόλαυση, δεν είναι αποκλειστικά και μόνο, ένα απαραίτητο μέσα για τη διατήρηση της ζωής.
Δεν υπάρχει ανθρώπινη γιορτή, πένθος ή δραστηριότητα η οποία να μην εμπεριέχει φαγητό. Και αυτό, διότι το ίδιο είναι ένας αντικατοπτρισμός της κουλτούρας του κάθε έθνους, αναδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο εκείνο αντιμετωπίζει αρνητικές και θετικές καταστάσεις. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους, μία πράξη κοινωνικοποίησης και ένδειξης φιλικής διάθεσης και αγάπης.
Ακόμα και αν δεν είσαι σεφ, ακόμα και αν έχεις πολλές γνώσεις από μαγειρική, μπορείς να απολαύσεις μία ταινία με κυρίαρχο θέμα το φαγητό. Και ο Κινηματογράφος ασχολήθηκε αρκετές πολλές φορές, με το θέμα του φαγητού, της προετοιμασίας του, της κοινωνικής του αξίας.
Πολλές φορές, ο Κινηματογράφος ανέδειξε την αξία του φαγητού, το επάγγελμα του μάγειρα, την πραγματική μάχη πίσω από μία κουζίνα εστιατορίου.
Ας δούμε μερικές ταινίες με βασικό θέμα το φαγητό:
Ο Ρατατούης: Η ταινία κινουμένων σχεδίων του Μπραντ Μπερντ, η οποία δανείζεται το όνομά της από το ομώνυμο Γαλλικό μπριάμ, ένα από τα πιο δημοφιλή Γαλλικά πιάτα. Πρωταγωνιστεί ο Ρεμί, ένας καλοφαγάς ποντικός, ονειρεύεται να γίνει σεφ στο μεγαλύτερο εστιατόριο του Παρισιού, το Γκουστώ. Επειδή όμως για να το πετύχει αυτό, πρέπει να αποκτήσει πρώτα μία θέση στην κουζίνα, πείθει τον καλό του φίλο Λινγκουίνι να του δώσει τη θέση του. Φοράει το καπέλο και τη μαγειρική του στολή και μαγειρεύει πιάτα μοναδικής τεχνικής και γεύσης, με αποκορύφωμα το Γαλλικό μπριάμ, ρατατούι! Θα καταφέρει, άραγε, να συγκινήσει τον αυστηρό κριτικό γεύσης Ego;
Η γιορτή της Μπαμπέτ: Μία συγκλονιστική μελέτη ανάμεσα στη δύναμη και την αδυναμία, ανάμεσα στην απόλαυση και την ενοχή. Η Δανέζικη ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γκάμπριελ Άξελ, διακατέχεται από Ευρωπαϊκή ευαισθησία και ηθοποιούς με κλασικές σπουδές. Βασισμένη σε ιστορία της Κάρεν Μπλίξεν (Πέρα από την Αφρική), η ταινία αποτελεί την απόδειξη πως αν θέλεις να κατακτήσεις τους Αμερικάνους, είναι να περάσεις μέσα από το στομάχι τους. Η Στεφάν Οντράν υποδύεται μία Γαλλίδα πρόσφυγα, την Μπαμπέτ, η οποία πιάνει στενές φιλίες με δύο γεροντοκόρες οι οποίες ζουν μία αυστηρή και πουριτανική ζωή, επηρεασμένες από τη θρησκευτική αγωγή του πατέρα τους, μεταμορφώνοντας τη Γιουτλάνδη και τον κόσμο των ίδιων. Όταν κερδίσει κάποια στιγμή κερδίσει 10.000 φράγκα από ένα λαχείο, τους ανακοινώνει πως θα ετοιμάσει ένα πλουσιοπάροχο γεύμα για όλους τους κατοίκους της πόλης, τιμώντας τα 100 χρόνια από τη γέννηση του πατέρα τους. Παρακολουθώντας την προετοιμασία του φαγητού, οι δύο αδελφές διαπιστώνουν πως οι καλεσμένοι τους θα πέσουν στην αμαρτία της γαστριμαργίας και της απόλαυσης. Οι σκηνές της προετοιμασίας και της κατανάλωσης του φαγητού, συγκαταλέγονται στις γαστριμαργικά πιο μοναδικές σκηνές στην ιστορία του Κινηματογράφου. Στο τέλος της ταινίας, η Μπαμπέτ, ανακοινώνει στις αδελφές πως θα μείνει μαζί τους για πάντα.
Chocolat: Γυναίκα με μοντέρνες αντιλήψεις έρχεται σε μία επαρχιακή πολιτεία με παραδοσιακές αντιλήψεις και ανοίγει ένα μαγαζί που ειδικεύεται σε όλα τα είδη σοκολάτας. Οι σοκολατένιες γεύσεις της, αλλάζουν τη ζωή των κατοίκων. Ο μόνος που θα θελήσει να σταθεί εμπόδια στα σχέδια και την παραμονή της στο παραδοσιακό χωριό του Παρισιού, είναι ο συντηρητικός δήμαρχος του χωριού, ο οποίος την κατηγορεί πως βάζει τους κατοίκους του χωριού σε πειρασμό τις ημέρες της Σαρακοστής. Η Ζουλιέτ Μπινός και ο Τζόνι Ντεπ αποδεικνύουν πως ο έρωτας όντως «περνάει από το στομάχι».
Πολίτικη κουζίνα: Σε σενάριο και σκηνοθεσία Τάσου Μπουλμέτη, η Πολίτικη Κουζίνα ανήκει στις πιο αξιόλογες προσπάθειες του Ελληνικού Κινηματογράφου από το 2000 και μετά. Η ταινία πραγματεύεται τους διωγμούς που υπέστησαν από τις τουρκικές αρχές οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης το 1964. Ένας καθηγητής Αστροφυσικής, ο Φάνης (Γιώργος Χωραφάς) ετοιμάζεται να συναντηθεί με τον παππού του ο οποίος διαμένει στην Κωνσταντινούπολη και τον οποίο έχει να δει από τα παιδικά του χρόνια. Σταδιακά, θα ξεκινήσει να κάνει μία αναδρομή στα παιδικά του χρόνια, μέσα από Κωνσταντινουπολίτικες γεύσεις, με αφετηρία τα παιδικά χρόνια στα οποία αγαπούσε τη μαγειρική. Η ταινία αποτελεί μία καλή προσπάθεια διερεύνησης του Ελληνοτουρκικών σχέσεων και μία καταγραφή των βιωμάτων που κουβαλάνε οι πρόσφυγες, όταν εκριζώνονται από την πόλη τους. Εξαιρετική μουσική από την Ευανθία Ρεμπούτσικα, ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα της ταινίας.
Το φαγητό είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνικής ζωής, συνυφασμένο με την ανθρώπινη ζωή. Η απόλαυση της κατανάλωσής του, οι παιδικές αναμνήσεις που εμπεριέχονται σε αυτό, η γειτνίαση των ανθρώπων, όλα συμπεριλαμβάνονται στις παραπάνω ταινίες.
Add Comment