Αυτό ήταν. Ο Travis εκείνη τη στιγμή που ήταν έτοιμος να αφήσει την ανθρώπινη πλευρά του να φανεί, ήταν έτοιμος ως άνθρωπος να ερωτευτεί από τον μοναδικό άνθρωπο στον οποίο πίστεψε, αποστασιοποιείται. Γίνεται ξανά ψυχρός και απόμακρος. Χάνει κάθε του ελπίδα, κάθε του πίστη στο καλό των ανθρώπων. Κοιτάζεται στο καθρέφτη και μονολογώντας ‘’You talkin’ to me?’’, αφήνει παρακαταθήκη μία από τις σπουδαιότερες φράσεις που ακούστηκαν ποτέ στη μεγάλη οθόνη.
Και παίρνει τη μεγάλη απόφαση. Να γίνει εκείνος η αλλαγή που αποζητά στον κόσμο. Να τιμωρήσει τους κακούς, να αποδώσει δικαιοσύνη, ακόμα και χρησιμοποιώντας αυτοδικία.
Αλλάζει εμφάνιση, κουρεύεται και μοιάζει με Μοϊκανό, αποκτά εμμονή με τη σωματική πειθαρχία.
Προσεγγίζει την Άϊρις, ένα δωδεκάχρονο κορίτσι που εκδίδεται και προσπαθεί να την πείσει να αλλάξει ζωή. Μέσα σε μία νύχτα σκοτώνει τους προαγωγούς της και γίνεται αντικείμενο παγκόσμιου θαυμασμού για το θάρρος του.
Ο Travis από άνθρωπος του περιθωρίου εν μία νυκτί, γίνεται ήρωας. Σώζει την Άϊρις, η οποία επιστρέφει στο σπίτι της και στη φυσιολογική της ζωή, αυτή που πρέπει να ζει κάθε δωδεκάχρονο κορίτσι.
Και το καλύτερο: αισθάνεται δικαιωμένος καθώς τον πολιορκεί ξανά η Betsy, η οποία του εκφράζει το θαυμασμό της για τα κατορθώματά του. Ο Travis δικαιώνεται από την ίδια τη γυναίκα που τον απέρριψε.
Η τελευταία του ματιά στον καθρέφτη, αναδεικνύει πως η βιαιότητα του χαρακτήρα του δε σταμάτησε ούτε μετά την «πάταξη του κακού». Υπάρχει εκεί, σα να δίνει μία υπόσχεση πως θα ξεσπάσει ξανά με την επόμενη αφορμή.
Ο Ταξιτζής, παραμένει αδιαμφισβήτητα, ένα αριστούργημα. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο μεγαλουργεί στην ίσως πιο αναγνωρίσιμη στιγμή της καριέρας του και σε συνδυασμό με τη μαγική μουσική του Bernard Herrmann, αποτυπώνει τρομακτικά πειστικά και ρεαλιστικά τη μοναξιά ενός ταξιτζή που οδηγεί μέσα σε μία πολύβουη και πολυάριθμη πόλη.
Ο Ταξιτζής ανήκει στις 100 σπουδαιότερες ταινίες όλων των εποχών, αγγίζει ένα δύσκολο κοινωνικό θέμα με τρομερή εμβάθυνση, ταυτίζοντας ίσως λανθασμένη την κοινωνική αφύπνιση με την αυτοδικία. Ο Travis χρησιμοποιεί τον ίδιο τρόπο πάταξης του κακού με αυτό που μισεί: το έγκλημα. Όμως, η κοινωνία πρέπει μεν να αφυπνιστεί για την κοινωνική αλλαγή, αλλά και με τον κατάλληλο τρόπο.
Χωρίς αμφιβολία, μία από τις σπουδαιότερες μελέτες ενός ανθρώπινου χαρακτήρα στη μεγάλη οθόνη. Ένα ατόφιο αριστούργημα, κορυφαίο από όλες του τις απόψεις.
Add Comment