Από τη δεκαετία του 1930 μέχρι τον θάνατό του το 1983, ο Tennesee Williams φιλοτέχνησε μερικά από τα πιο αγαπημένα δράματα της Αμερικής. Οι λυρικοί του διάλογοι πλημμυρίζουν από την ιδιαίτερη επωνυμία του στη νότια γοτθική – ένα στυλ που συναντάται σε συγγραφείς μυθοπλασίας όπως ο Flannery O’Connor και ο William Faulkner, αλλά δεν εμφανίζεται συχνά στη σκηνή. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Williams δημιούργησε πάνω από 30 μεγάλου μήκους θεατρικά έργα εκτός από διηγήματα, απομνημονεύματα και ποίηση. Η χρυσή του εποχή, ωστόσο, έλαβε χώρα μεταξύ 1944 και 1961. Την περίοδο αυτή έγραψε τα πιο δυνατά του έργα.
Δεν είναι εύκολο να διαλέξετε μόνο πέντε έργα από την τέχνη του Ουίλιαμς, αλλά τα παρακάτω είναι αυτά που θα παραμείνουν για πάντα ανάμεσα στα καλύτερα δράματα για τη σκηνή. Αυτά τα κλασικά έργα συνέβαλαν καθοριστικά στο να γίνει ο Tennesee Williams ένας από τους καλύτερους θεατρικούς συγγραφείς της σύγχρονης εποχής και συνεχίζουν να είναι τα αγαπημένα του κοινού.
5 – ‘The Rose Tattoo’
Πολλοί θεωρούν ότι αυτό είναι το πιο κωμικό έργο του Williams. Αρχικά στο Μπρόντγουεϊ το 1951, το “The Rose Tattoo” ήταν ένα μεγαλύτερο και πιο περίπλοκο δράμα από κάποια άλλα έργα του Williams. Αφηγείται την ιστορία της Serafina Delle Rose, μιας παθιασμένης Σικελιανής χήρας, που ζει με την κόρη της στη Λουιζιάνα. Ο υποτιθέμενος τέλειος σύζυγός της πεθαίνει στην αρχή του έργου και όσο εξελίσσεται η παράσταση, η θλίψη της Σεραφίνας την καταστρέφει όλο και περισσότερο.
Η ιστορία εξερευνά τα θέματα της θλίψης και της τρέλας, της εμπιστοσύνης και της ζήλιας, της σχέσης μητέρας-κόρης και του νεοανακαλυφθέντος ρομαντισμού, μετά από μια μακρά περίοδο μοναξιάς. Ο συγγραφέας περιέγραψε το “The Rose Tattoo” ως “το διονυσιακό στοιχείο της ανθρώπινης ζωής”, καθώς έχει επίσης να κάνει πολύ με την ευχαρίστηση, τη σεξουαλικότητα και την αναγέννηση.
4 – ‘Night of the Iguana’
Το «Night of the Iguana» του Τένεσι Ουίλιαμς είναι το τελευταίο έργο του, που έγινε δημοφιλές από τους κριτικούς. Ξεκίνησε ως διήγημα, το οποίο ο Ουίλιαμς εξέλιξε στη συνέχεια σε μονόπρακτο και τελικά σε θεατρικό έργο τριών πράξεων. Ο συναρπαστικός κύριος χαρακτήρας, ο πρώην αιδεσιμότατος T. Lawrence Shannon, ο οποίος έχει εκδιωχθεί από την εκκλησιαστική του κοινότητα για αίρεση και φιλολατρία, είναι τώρα ένας αλκοολικός ξεναγός, που οδηγεί μια δυσαρεστημένη ομάδα νεαρών γυναικών, σε ένα μικρό θέρετρο του Μεξικού.
Εκεί, ο Shannon μπαίνει στον πειρασμό εξαιτίας της Maxine, της ποθητή χήρας, και ιδιοκτήτριας του ξενοδοχείου, όπου καταλήγει να μείνει η ομάδα. Παρά τις προφανείς σεξουαλικές προσκλήσεις της Maxine, ο Shannon φαίνεται να έλκεται περισσότερο από μια φτωχή, ευγενική ζωγράφο, τη Miss Hannah Jelkes. Μεταξύ των δύο σχηματίζεται μια βαθιά συναισθηματική σύνδεση, η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις υπόλοιπες (λάγνες, ασταθείς και μερικές φορές παράνομες) αλληλεπιδράσεις του Shannon. Όπως πολλά από τα έργα του Ουίλιαμς, το «Night of the Iguana» είναι βαθιά ανθρώπινο, γεμάτο σεξουαλικά διλήμματα και ψυχικές καταρρεύσεις.
3 – ‘Cat on a Hot Tin Roof’
Αυτό το έργο συνδυάζει στοιχεία τραγωδίας και ελπίδας και θεωρείται από ορισμένους ως το πιο δυνατό έργο της συλλογής του Tennessee Williams. Διαδραματίζεται σε μια φυτεία του Νότου, που ανήκει στον πατέρα του πρωταγωνιστή (Big Daddy). Είναι τα γενέθλιά του και η οικογένεια μαζεύεται για να γιορτάσει. Το στοιχείο που δεν αναφέρθηκε είναι, ότι όλοι εκτός από τον ίδιο τον Big Daddy και τη Big Mama γνωρίζουν, ότι πάσχει από καρκίνο σε τελικό στάδιο. Το έργο είναι έτσι γεμάτο εξαπάτηση, καθώς όλοι προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοιά του με την ελπίδα μιας πλούσιας κληρονομιάς.
Ο πρωταγωνιστής Brick Pollitt είναι ο αγαπημένος, αλλά αλκοολικός γιος του Big Daddy, ο οποίος είναι υποφέρει εξαιτίας της απώλειας του καλύτερου φίλου του Skipper και την απιστία της συζύγου του Maggie. Ως αποτέλεσμα, ο Μπρικ δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τον ανταγωνισμό των αδελφών για μια θέση στη διαθήκη του Big Daddy. Η καταπιεσμένη σεξουαλική του ταυτότητα είναι το πιο διάχυτο θέμα στο έργο. Η Μάγκι «η γάτα», ωστόσο, κάνει ό,τι μπορεί για να λάβει την κληρονομιά. Η αχαλίνωτη σεξουαλικότητά της είναι ένα άλλο πολύ ισχυρό στοιχείο του έργου.
2 – ‘The Glass Menagerie’
Πολλοί υποστηρίζουν, ότι η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Williams είναι το πιο δυνατό του έργο. Ο Τομ Γουίνγκφιλντ, ο πρωταγωνιστής, στα 20 του είναι ο τροφός της οικογένειας και ζει με τη μητέρα του Αμάντα και την αδερφή του Λόρα. Η Amanda έχει εμμονή με τον αριθμό των μνηστήρων που είχε όταν ήταν μικρή, ενώ η Laura είναι εξαιρετικά ντροπαλή και σπάνια φεύγει από το σπίτι. Το «The Glass Menagerie» είναι γεμάτο απογοητεύσεις, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες φαίνεται να ζει στον δικό του, ανέφικτο ονειρικό κόσμο. Το σίγουρο είναι, ότι το «The Glass Menagerie» εκθέτει τον θεατρικό συγγραφέα σε προσωπικό επίπεδο, αφού είναι γεμάτο με αυτοβιογραφικές αποκαλύψεις.
1 – ‘A Streetcar Named Desire’
Από τα σημαντικότερα έργα του Τένεσι Ουίλιαμς, το “A Streetcar Named Desire” περιέχει τις πιο εκρηκτικές στιγμές. Αυτό είναι ίσως το πιο δημοφιλές έργο του. Χάρη στον σκηνοθέτη Elia Kazan και τους ηθοποιούς Marlon Brando και Vivian Leigh, η ιστορία έγινε κλασική ταινία. Ακόμα κι αν δεν έχετε δει την ταινία, πιθανότατα έχετε δει το εμβληματικό κλιπ, στο οποίο ο Μπράντο ουρλιάζει για τη γυναίκα του, “Στέλλα!!!!”
Η Blanche Du Bois λειτουργεί ως η παραληρηματική, συχνά ενοχλητική, αλλά τελικά συμπαθητική πρωταγωνίστρια. Αφήνοντας πίσω το άθλιο παρελθόν της, μετακομίζει στο ερειπωμένο διαμέρισμα της αδερφής και του κουνιάδου της, του Στάνλεϊ. Δηλαδή στο διαμέρισμα της εξαρτώμενης αδερφής της στη Νέα Ορλεάνη και του επικίνδυνα αρρενωπού και κτηνώδους συζύγου της.
Πολλές συζητήσεις έχουν γίνει αναφορικά με το πρόσωπο του Stanley Kowalski. Κάποιοι έχουν υποστηρίξει, ότι ο χαρακτήρας δεν είναι τίποτα άλλο από έναν πίθηκο κακοποιό/βιαστή. Άλλοι πιστεύουν, ότι αντιπροσωπεύει τη σκληρή πραγματικότητα, σε αντίθεση με τον μη πρακτικό ρομαντισμό της Du Bois. Ωστόσο, ορισμένοι μελετητές έχουν ερμηνεύσει τους δύο χαρακτήρες ως δυο ανθρώπους που έλκονται μεταξύ τους βίαια και ερωτικά.
Add Comment