Η Τεχνητή Νοημοσύνη εξελίσσεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια, προσφέροντας καινοτομίες σε διάφορους τομείς. Στο μέλλον θα προσφέρει ακόμη περισσότερη διευκόλυνση στους ανθρώπους μέσα από τις εφαρμογές της τόσο στην επιστήμη, όσο και στην βιομηχανία αλλά σίγουρα και στην καθημερινή ζωή.
Οι μηχανές καθίστανται ικανές να μαθαίνουν μέσω της εμπειρίας, να προσαρμόζονται σε νέα δεδομένα που εισάγονται και να εκτελούν ανθρωπορμοφικά έργα.
Μια ομάδα επιστημόνων, χρησιμοποιώντας την τεχνητή νοημοσύνη, κατάφερε να δημιουργήσει ξανά τμήματα του διάσημου πίνακα ζωγραφικής Νυχτερινή Περίπολος, του Ολλανδού ζωγράφου Ρέμπραντ φαν Ράιν.
Η Νυχτερινή Περίπολος είναι ένας πίνακας ζωγραφικής του 1642 και ανήκει στην συλλογή του Μουσείου του Άμστερνταμ. Συγκεκριμένα εκτίθεται στο Ρέικσμουζεουμ του Άμστερνταμ υπό την μορφή διαρκούς δανείου.
Αποτελεί ένα από τα πιο διάσημα και αναγνωρισμένα έργα της χρυσής ολλανδικής εποχής στη ζωγραφική.
Ο πίνακας είναι γνωστός για τα τρία κύρια χαρακτηριστικά του και συγκεκριμένα την αποτύπωση της μοναδικής σύλληψης της κίνησης, την υποβλητική χρήση των σκιάσεων και του φωτός και το πολύ μεγάλο μέγεθος του (363 x 437 εκ.)
Περίπου για τρεις αιώνες, μέχρι την δεκαετία του 1940, η Νυχτερινή Περίπολος, καλυπτόταν με ένα σκουρόχρωμο βερνίκι στα άκρα της, δίνοντας την εντύπωση, πως πρόκειται για νυχτερινή σκηνή.
Πίσω στο 1715 ο πίνακας του Ρέμπραντ φαν Ράιν μεταφέρθηκε στο Δημαρχείο του Άμστερνταμ, από το κτίριο της πολιτοφυλακής, Kloveniersdoelen. Για να χωρέσει όμως ανάμεσα σε δύο πόρτες, έπρεπε να περικόψουν και τις τέσσερις πλευρές του.
Από την δεξιά πλευρά περικόπηκαν 7 εκατοστά με αποτέλεσμα να μην μπορούσαμε να διακρίνουμε πλήρως το κράνος. Από την αριστερή πλευρά υπήρχε απώλεια 60 εκατοστών, με αποτέλεσμα να χαθούν τρεις φιγούρες, ένα παιδί και δύο ενήλικες.
Υπήρξε περικοπή ακόμη από την πάνω πλευρά 22 εκατοστών και 12 εκατοστών στην κάτω πλευρά. Έτσι περικόπηκαν μέρη του κιγκλιδώματος, της αψίδας και της άκρης του σκαλιού. Όλα ήταν απαραίτητα στοιχεία του πίνακα ώστε να δίνουν την κατάλληλη αίσθηση της κίνησης προς τα εμπρός.
Όμως υπήρχε αντίγραφο του 17ου αιώνα που είχαν στην διάθεσή τους, οι ειδικοί, από τον Χέρριτ Λούντενς, το οποίο εκτίθεται στο Λονδίνο, στην Εθνική Πινακοθήκη και στο οποίο απεικονίζεται η αυθεντική σύνθεση του έργου.
Για την αποκατάσταση του πίνακα δεν επιλέχθηκε κάποιος ικανός ζωγράφος, αλλά ένα μοντέλο μηχανικής εκμάθησης, που χρησιμοποίησε το στυλ ζωγραφικής του δημιουργού για την αποκατάσταση των χαμένων τμημάτων, pixel-by-pixel με την χρήση δύο σαρωμένων φωτογραφιών με όλα τα χρώματα και τις λεπτομέρειες του πρωτότυπου.
Το μοντέλο μηχανικής εκμάθησης- τεχνητής νοημοσύνης εκπαιδεύτηκε πάνω στο ακριβές αντίγραφο του Χέρριτ Λούντενς, ώστε να μπορέσει να αποκαταστήσει τον πασίγνωστο πίνακα. Συγκεκριμένα η εκπαίδευση του έγινε χρησιμοποιώντας δύο φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης από τον αυθεντικό πίνακα, για να εκπαιδευτεί για το χρώμα και κυρίως την πληρότητα της σύνθεσης.
Μετά από περίπου τρεις αιώνες, το λογισμικό κατάφερε να αποκαταστήσει πλήρως τον πίνακα του Ρέμπραντ για πρώτη φορά. Η τεχνητή νοημοσύνη έδωσε ακριβείς εικόνες που προσαρμόστηκαν στον πίνακα. Έτσι οι επισκέπτες του μουσείου θα μπορούν να έχουν μια ολοκληρωμένη άποψη για το όραμα του καλλιτέχνη.
Ο διευθυντής του Ρέικσμουζεουμ Τάκο Ντίμπιτς, στα αποκαλυπτήρια του πρότζεκτ την περασμένη εβδομάδα, δήλωσε για τον πίνακα, ότι τώρα μπορεί να «αναπνεύσει».
Add Comment